Eerste werkdag op LLNL

Gisteren hadden we onze eerste werkdag. Voor mij ook de eerste keer dat ik naar LLNL ging. Wegens strikte veiligheidsregels kon ik voordien nog niet binnen. Na een serieuze rit op de BART en bus kwam ik daar (ver verwijderd van de bewoonde wereld) aan. Aangezien ik tegen het grote verkeer in reis, was het gelukkig niet druk en kon ik zitten en wat lezen tijdens de reis.

Eerst moest ik in een lange wachtrij aanschuiven voor mijn badge, die ik kreeg na een reeks papieren te hebben ingevuld en de reglementen te hebben gelezen. Ik heb nu een tijdelijke badge voor een maand. Pas als ze al mijn gegevens hebben nagetrokken krijg ik de definitieve. Ik zal jullie ook geen foto's kunnen tonen want een camera, eigen laptop, enz zijn er niet toegelaten, en ik moet de batterijen uit mijn GSM halen voor ik binnen ga. De badge geeft duidelijk aan welke gebouwen en welke gebieden van het terrein ik zelfstandig kan betreden. Voor alle andere moet ik 48 uur op voorhand toelating vragen. Omdat ik van België ben (wordt blijkbaar beschouwd als een weinig bedreigend land), kan ik binnen in redelijk wat gebouwen en ik heb ook toegang tot de supercomputer (waarvoor ik uiteindelijk toch gekomen ben); Maar een Chinees met wie ik zal samenwerken, heeft minder geluk. Alhoewel hij een werknemer van LLNL is (en ik eigenlijk maar een visiter), mag hij bijna nergens binnen en hij zal ook niet kunnen inloggen op de supercomputer.

Het terrein van LLNL is enorm groot met enorm grote gebouwen gelegen tussen heuvels. Er werken tegen de 8000 mensen (tot voor kort meer dan 10000, maar onlangs hebben ze blijkbaar een grote sanering moeten doorvoeren). Over het hele terrein staan er auto's en fietsen die je vrij kan gebruiken om van een gebouw naar het andere te rijden. Persoonlijk vind ik het niet zo'n mooie omgeving (hoewel veel mensen die daar werken er anders over denken). Op dit moment is het er zeer droog en heet (geen wolkje aan de lucht). In de namiddag loopt de temperatuur buiten makkelijk op tot 40°C, alhoewel je dit niet echt voelt omdat het zo droog is. Zij noemen dit 'the golden season' omdat de bladen aan de bomen goudkleurig zijn en ook de (kale) heuvels idd een gouden schijn hebben in de zon. In de lente is het er naar het schijnt wel veel groen en in de winter zou er sneeuw op de heuvels liggen (we zullen zien). Een aantal complexen zijn ook volledig omgeven met hoge prikkeldraad en betonmuren (het domein zelf is trouwens ook geheel met prikkeldraad omgeven), wat het uitzicht niet bepaald mooier maakt. De gebouwen met bureaus zijn over het algemeen wel mooi en van alles voorzien. Spijtig genoeg kan ik geen foto's maken om alles te tonen.

Ik heb al een bureau (een voor mij alleen, dus ik zal hier rustig kunnen werken) en mijn computer is reeds volledig geïnstalleerd, maar ik kan nog niet inloggen. Eerst moeten al mijn gegevens (die reeks papieren die ik met de hand heb ingevuld) in hun computersysteem ingebracht worden.
Gisteren heb ik een hele rondleiding gehad en ben 's middags met mijn toekomstige collega's gaan eten in de cafetaria. Hoewel de cafetaria in vogelvlucht maar enkele gebouwen verwijderd is van mijn bureau, is het toch bijna 10 minuten doorfietsen om er te geraken. Ertussenin loopt een van die met prikkeldraad omringde, hoogbeveiligde zones waar ik dus helemaal rond moet gaan. In de namiddag heb ik wat gebabbeld met die Chinees (Ming Tang), die ik eigenlijk al even ontmoet had tijdens mijn verblijf in Boston (maar we wisten niet van elkaar dat we alle twee naar LLNL zouden gaan). Hij heeft een doctoraat gedaan op MIT in Boston, ook over phase field modelleren en korrelgrenzen. In Boston was ik toen, op aanraden van Frans Spaepen, zijn professor (Graig Carter) gaan opzoeken.

Vandaag moest ik niet gaan, aangezien ik daar toch niet zoveel kan doen zolang ik niet kan inloggen op de computer. Morgen is er een vergadering gepland waarin we zullen bespreken wat ik zoal zou kunnen doen in het komende jaar.